#التفسير_الأقوم قَالَ مولانا امیرالمؤمنین علی عَلَيْهِ السَّلَامُ: وَ النِّفَاقُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ: عَلَى الْهَوَى وَ الْهُوَيْنَا وَ الْحَفِيظَةِ وَ الطَّمَعِ وَ الْحَفِيظَةُ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: عَلَى الْكِبْرِ وَ الْفَخْرِ وَ الْحَمِيَّةِ وَ الْعَصَبِيَّةِ. فَمَنِ اسْتَكْبَرَ أَدْبَرَ مِنَ الْحَقِّ، وَ مَنْ فَخَرَ فَجَرَ، وَ مَنْ حَمِيَ أَصَرَّ عَلَى الذُّنُوبِ، وَ مَنْ أَخَذَتْهُ الْعَصَبِيَّةُ جَارَ. فَبِئْسَ الْأَمْرُ أَمْرٌ بَيْنَ إِدْبَارٍ وَ فُجُورٍ وَ إِصْرَارٍ وَ جَوْرٍ عَلَى الصِّرَاطِ. (كتاب سليم بن قيس الهلالي ؛ ج2 ؛ ص952) در بحث تعصب، تکیه بر روی خصیصه حفیظه است. منظور از حفیظه ، خشم، حمیت، دفاع و حمایت ناحق یا طرفداری نابجا از یک شخص یا یک گروه یا یک اندیشه است. خود حفیظه هم به عنوان یک از شاخه های اصلی نفاق، دارای چهار زیر شاخه است: کبر، فخر ، حمیت و عصبیت. کسی که تکبر بورزد به حق پشت می کند و کسی که فخرفروشی کند، از مدار اعتدال خارج می شود و کسی که به ناحق از فرد یا گروهی یا کسی یا چیزی جانبداری کند، بر انجام گناه اصرار می ورزد و کسی که گرفتار تعصب باشد، از حدود عقل و شرع خارج می شود. و چه وضعیت بدی است ، وضعیت کسي که بین پشت کردن به حق و عدم اعتدال در افکار و گفتار و رفتار و اصرار بر گناه و تجاوز از حدود عقل و شرع، بر پل صراط حرکت کند. Show Less >>